W przestrzeni DTP (z ang. Desktop Publishing) i poligrafii kolor definiuje się poprzez nadanie mu trzech właściwości: waloru barwy, nasycenia i jasności. Parametry te służą do opisu konkretnego koloru z powodu ich nieskończonej ilości, ale przede wszystkim z uwagi na odwzorowywanie ich przez różnego rodzaju urządzenia przetwarzające kolor, czyli np. aparaty cyfrowe, komputery czy drukarki.

Każde urządzenie przetwarzające obraz, ale również ludzkie oko określają zakres kolorów za pomocą tzw. gamuta – czyli zbioru barw możliwych do wyświetlania przez aparat cyfrowy, monitor komputera czy drukarkę. W związku z tym, że każde urządzenie ma różną przestrzeń barw (z powodu ograniczeń technologicznych), możliwe są pewnie niedokładności barwowe, które powstają na wydrukowanym podłożu.

Przyczyną niekompatybilności pomiędzy kolorem na ekranie, a papierze może być to, że monitor świeci, a papier odbija światło. Ponadto ekran wykorzystuje system mieszania trzech barw RGB (red, green, blue), a urządzenie drukujące czterobarwny CMYK (cyan, magenta, yellow, black). Stąd wynikają największe różnice w przekazywanym kolorze, np. kolor czerwony na ekranie jest kolorem podstawowym, a w urządzeniu drukującym powstaje z łączenia kolorów żółtego i różowego, dzięki czemu staje się mniej wyrazisty. Sporą różnicą jest także sposób wytwarzania koloru białego na ekranie i wydruku. W pierwszym przypadku biały powstaje przez zmieszanie trzech barw: czerwonej, zielonej i niebieskiej. Z kolei na wydruku kolor biały powstaje za sprawą podłoża, na którym projekt jest drukowany.

Kolejną przyczyną nieprawidłowego odzwierciedlenia wyświetlanych kolorów w druku jest kalibracja monitora i drukarki. O ile w warunkach domowych mamy możliwość skalibrowania monitora, o tyle z urządzeniem drukującym nie jest tak łatwo. Dlatego korzystając z usług drukarni mamy pewność, iż drukarka została profesjonalnie skalibrowana.

Ponadto, aby uniknąć niemiłych niespodzianek po wydrukowaniu projektu, należy na etapie przygotowania pliku do druku zadbać o prawidłowe ustawienie zakresu kolorów, o którym wspomnieliśmy wyżej. Prawidłowa konfiguracja urządzeń wyświetlających plik pozwala na osiągnięcie zbliżonych kolorów na wydrukowanym materiale. Ważne jest także światło, przy którym pracujemy – najlepiej, żeby biurko na którym stoi komputer było oświetlone od góry, słabą lampką LED-ową.

Ujmując w trzech prostych krokach zasady wiernej reprodukcji kolorów na wydruku, można zacząć od tego, iż plik graficzny zapisany w RGB należy przekształcić na CMYK, ponieważ RGB nie jest żadnym odniesieniem dla drukarza. Z kolei przy dobrych ustawieniach monitora i kalibracji urządzenia drukującego plik zapisany w przestrzeni CMYK może oddać wierną symulację obrazu, który zostanie wydrukowany. Poza tym każdy drukarz powinien wzorować się na proofie, czyli wydrukowanym na próbę kolorystycznym materiale.